نگاهی به فصل چهارم سریال «نون خ» که تلویزیون را در نوروز ۱۴۰۲ نجات داد | نوری در تاریکی
در یکی از عجیب‌ترین نوروز‌های تاریخ صدا و سیمای ایران، در حالی که اغلب فیلم هاو سریال‌های تلویزیونی تلویزیون بی رمق و کم مخاطب بودند، یک سریال کم هزینه و خوش ساخت توانست به محبوب‌ترین محصول رسانه ملی در نوروز ۱۴۰۲ تبدیل شود.
محمد عنبرسوز | شهرآرانیوز؛ در حالی که شبکه نمایش خانگی فروردین امسال در حال منفجر شدن از سریال‌ها و برنامه‌های ترکیبی رنگارنگ بود و اغلب مخاطبان ترجیح می‌دادند تلویزیون‌های خود را خاموش نگه دارند،
سعید آقاخانی که اتفاقا تجربه قبلی خود را در شبکه خانگی با موفقیت پشت سر گذاشته بود، شبکه اول سیما را با هنرمندی نوری و هم ولایتی هایش نورانی کرد، اما چرا «نون خ» به مهم‌ترین تولید تلویزیون در نوروز امسال تبدیل شد و چقدر می‌توان به ادامه این مجموعه در فصل‌های بعدی امیدوار بود؟
روز‌های خلوت تلویزیون
واقعیت آن است که رسانه ملی در عرصه تولید آثار نمایشی ریل عوض کرده است و اساسا قصد ندارد مثل قدیم برای ساخت سریال‌های پرمخاطب برنامهریزی کند. بدون قضاوت درباره مثبت یا منفی بودن این رویکرد، به نظر می‌رسد که مدیران ارشد رسانه ملی تمرکزشان را بر سریال‌های موسوم به «الف ویژه» و تولیدات غیرنمایشی گذاشته اند. البته در کنار این آثار، مجموعه‌های مناسبتی و برخی سریال‌های جاسوسی با مضامین سیاسی هم تولید می‌شوند. بدین ترتیب سریال‌های پرستاره و جذاب به شبکه نمایش خانگی می‌رسند و در عوض تلویزیون می‌تواند بودجه خود را صرف ساخت محصولات مورد نظر خودش کند.
در چنین شرایطی اگر اعضای یک تیم کارکشته بتوانند با بودجه‌ای نسبتا کم یک سریال سرحال و مفرح مناسبتی بسازند، هم خودشان در کانون توجه قرار می‌گیرند و هم مدیران تلویزیون را به شوق می‌آورند. این تعامل پر خیر و برکت را سعید آقاخانی امسال با تلویزیون انجام داد؛ کسی که با تکیه بر چند نقطه قوت بزرگ «نون خ»، توانست فصل جذاب دیگری از این سریال را روی آنتن ببرد.
فراموش نمی‌کنیم که یکی از مهم‌ترین شانس‌های فصل چهارم «نون خ» خالی بودن عرصه سریال از رقبای گردن کلفت بود. تردیدی وجود ندارد که اگر مثلا امسال هم «پایتخت» با هر کیفیتی پخش می‌شد، «نون خ» نمی‌توانست بهترین سریال تلویزیون لقب بگیرد؛ زیرا برند «پایتخت» مخاطبان را بیشتر جذب می‌کند. سعید آقاخانی، اما به خوبی از فرصت پیش آمده استفاده و سومین فصل از «نون خ» را با همان کمدی منحصربه فردش تقدیم مردم ایران کرد.
نویسنده چیره دست
یکی از مهم‌ترین نقاط قوت «نون خ» خلاقیت ویژه نویسنده این مجموعه است. امیر وفایی که در رسانه‌ها کمتر درباره اش صحبت می‌شود، با یک پیرنگ ساده که از مفاهیم آشنایی مثل پیدا کردن معدن طلا، اختلافات خانوادگی، ازدواج صوری، گم شدن داماد در شب عروسی و... تشکیل شده است، بنای «نون خ» را به دم دستی‌ترین شکل ممکن پی ریزی کرده، اما در طراحی شوخی‌های جذابش چنان دقیق و هوشمند بوده که طرح ساده سریال هر لحظه مستعد خنداندن مخاطب است.
وفایی در طراحی این نوع کمدی نه به خطوط قرمز نزدیک می‌شود و نه التفاتی به لطیفه‌های فضای مجازی دارد؛ در عوض با استفاده خلاقانه از تمایز بین فضای رسمی و فضای عرفی، لحظه‌هایی ناب را در این سریال رقم می‌زند و دیالوگ‌های پرطمطراق را طوری به دهان شخصیت‌های ساده روستا می‌گذارد که باعث می‌شود لبخند بر صورت بیننده نقش ببندد.
پیرمرد شفاف
در کنار متن قدرتمند «نون خ» که کمدی منحصربه فردی دارد و نمونه اش را در فصول قبلی این سریال و حتی مجموعه نمایش خانگی «راز بقا» هم دیده بودیم، محوریت شخصیت نورالدین خانزاده با بازی سعید آقاخانی از دیگر برجستگی‌های مهم محبوب‌ترین سریال نورروز ۱۴۰۲ تلویزیون است. نوری که در اکثر سکانس‌ها حضوری تعیین کننده دارد، یک شخصیت دوست داشتنی و به معنای دقیق کلمه همدلی برانگیز است.
آقاخانی با تکیه بر تجربه بالای خود در عرصه کمدی، توانسته است شخصیت نوری را درونی کند؛ یک پیرمرد شفاف و بی آلایش که همه زندگی خود را وقف مردم روستا و دخترانش کرده است و قلب رقیقش برای دیگران می‌تپد. او برای خودش هیچ آرزویی ندارد و زمانی که عرصه را بر خود تنگ می‌بیند، در آن سکانس پراحساس قسمت چهارم، قبل از خوابیدن با ادبیاتی دراماتیک از خدا می‌خواهد که او را پیش خود ببرد؛ زیرا نمی‌تواند برای بچه هایش کاری بکند.
عنصر ناهماهنگ
با وجود همه نکات مثبت، «نون خ» از حوالی قسمت دهم تا حدی از نفس می‌افتد و شوخی هایش دیگر آن اثرگذاری قسمت‌های ابتدایی را ندارند. این افت آشکار ادامه ساخت «نون خ» را با تردید‌هایی مواجه می‌کند و به نظر می‌رسد که اگر بنا باشد این مجموعه ادامه یابد، عواملش باید حتما برای فصل‌های بعدی تغییرات خلاقانه‌ای را برای لحن کلی این اثر در نظر بگیرند.
علاوه بر این مختصات شخصیت سیروس با بازی علی صادقی نیز با ساختار این اثر ناسازگار به نظر می‌رسد و حتی می‌توان گفت که لحن کمدی «نون خ» را خراب می‌کند. وقتی جنس کمدی نسبتا جلف صادقی به اتمسفر باوقار سریالی اضافه می‌شود که شوخی هایش مبتنی بر بامزگی شخصیت‌های ساده دل روستا با بازیگران کمتر شناخته شده است، طبیعتا نتیجه کار چندان به مذاق مخاطب خوش نمی‌آید. همچنین پرحرفی‌های گاه تکراری در جمع مردم روستا نیز در برخی سکانس‌ها به صلابت اثر لطمه وارد می‌کند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
